Diyelim sabah gazetede yine Amerika’nın anlaşmazlığa düştüğü bir başka Orta Doğu ülkesinin haberini okudunuz. Akşam üzeri de önünden geçtiğiniz restoran öyle bir yer ki, sadece ve sadece Amerika’nın çatışma yaşadığı – o an hangi ülkeyse artık – ülkenin bir yiyeceğini sunuyor. İşte bu Conflict Kitchen: Tek bir yemek çeşidi, tek bir ülkeden. Masalarda İranlı arkadaşlarla entelektüel muhabbetler de dönüyor, üstelik Skype’tan video konferansla. Menüsü 4 ayda bir değişiyor, Allah biliyor ya Amerika’nın çatışmaya girecek ülke sıkıntısı çekmediğini… Aklınızda sabah okuduğunuz haber var, damağınızda da tadı var şimdi. Bir ısırık alınca çatışmalar yalan olur.
Imagine you read newspapers in the morning about how the United States is yet again in a conflict with a new Middle Eastern Country. And in the afternoon you pass by this restaurant that only serves cuisine from countries that the United States is in conflict with. This is the Conflict Kitchen: Just one type of food, from just one country. On its tables, some intellectual discussions take place too, including video conferences with Iranian friends via Skype. The menu changes every 4 months. God knows the US can never be out of countries to have conflict with. The news you read in the morning are still in your memory, then there  its delicious taste now in your mouth. Look again, back to your food, now back to the news article. The conflict is now diamonds.
