Bu yıl, muhteşem Mozart’ın 250. yaşına atfedildi, kişisel olarak bir 10 yıl daha sürmesi taraftarıyım. Ama bu yazının ana konusu “Amadeus” filminde insanüstü performansıyla harikalar yaratan Tom Hulce. Öyle etkili bir oyun ortaya koymuştur ki filmden sonra büyük müzik adamının CD satışlarında patlama yaşanmış, inanılmaz bir Mozart hayran kitlesi oluşmuştur. Hulce aslında şarkıcı olmak istemiş ama büyüyüp sesi değişince vazgeçmiş, oyuncu olma kararını vermesi ise birinin ona “olamazsın” demesi. Çoğumuzun sadece Amadeus filmiyle tanıdığı bu muhteşem aktör aslında usta bir Broadway oyuncusu. İlk oyununu çıplak oynama cesaretini gösterecek kadar da cesur bir adam. Bu tavrını filme de yansıttığı bir gerçek; Hulce Amadeus’u bugüne kadar olanlardan farklı yorumlamış, bir çocuk-adam karışımı yaratmış, Mozart’ın dehasını, gözlerindeki ışığı en iyi anlatmış kişidir… Ve o meşhur çığlık kahkahası filmi iyiden iyiye unutulmaz yapmıştır. Hatırlatmak isterim ki F. Murray Abraham gibi bir oyuncunun karşısında oynamak da her baba yiğidin harcı değil, özellikle de çekimlere Murray Abraham’ın yaşlı Antonio Salieri rolünde hatıralarını anlattığı sahnelerle başlanıp diğer oyuncuların hayranlıktan tırnaklarını yediği düşünülürse… Naçizane önerim Amadeus’u bu yılın ve Tom Hulce’un hatırına tekrar seyretmeniz, izlemeyenler içinse aradan 22 yıl geçmiş olsa da çok geç değil. Yazıyı bitirirken filmden bir sahneyi anımsayarak gideyim; Amadeus Alman kralının ricası üzerine bir eser yazmış ve sahnelemiştir, sonrasında kralın yanına tebrikleri kabul etmeye gider, kral çok etkilenmiştir fakat kral ya, yanındaki yardakçı müzisyenlerle beraber Amadeus’un karşısında durmuş hata aramaktadır (…tabi ki yoktur) ve şöyle der Amadeus’a: “Notalar mmm sanki hmmm biraz fazla gibi” ve Amadeus’un cevabı; “Ne eksik ne fazla tam olması gerektiği kadar”. Kaynak: Tom Hulce web-site ve ben.