Erol adlı arkadaşımın evindeyim, sene 1999. Masasının üzerinde bir Studio Display ve G3 var. İlk kez orada, sıkıcı kasası ve ruhsuz ekranıyla PC’den çok daha farklı, tasarımı mükemmel bir bilgisayar görüyorum. Hemen önüne geçtim ve arkadaşın Photoshop’ta (4 belki) bir şeyler yaptığını büyük bir merakla izliyorum. Yazıyı deforme edişi, efektler, vesaire vesaire… Ve o gün, böyle sıradan ve basit gibi görünen bir durum beni bir Mac’çi yapmıştı bile. Bundan sonra önüme gelen tüm ‘abi bak bu PC daha iyi, işlemcisi yüksek, daha hızlı, daha bıdı bıdı” laflarına kulak tıkamış, Mac’in her türlü yeniliğine hasta olmuş, iPhone’um bozulduktan sonra uzun süre kendime gelememiş ve yenisini yanımdan hiç ayırmamış, sabahın bu saatinde haberi duyduktan sonra bu yazıyı gözlerim dolu bir şekilde yazmamı sağlamış muhteşem insan Steve Jobs: Huzur içinde yat…