İsveç’in başkenti Stockholm’deki Ulusal Bilim ve Teknoloji Müzesi’ni ziyaret edenler, müzenin geniş koleksiyonuna eklenen son eserle yüz yüze geliyor: İmkânsız Heykel olarak adlandırılan insan biçimli, paslanmaz çelikten bir heykel.
İlk bakışta sıradan ve önemsiz gibi görünen beş metrelik bu heykel aslında teknoloji danışmanlığı The AI Framework ve mühendislik firması Sandvik tarafından yaratılan, yapay zekâ (AI) tarafından üretilen dünyanın ilk heykeli.
Heykelin içinde Michelangelo, Rodin, Käthe Kollwitz, Takamura Kotaro ve Augusta Savage’ın geçmiş eserlerini anımsatan özellikler de dahil olmak üzere tarihin en ünlü heykeltıraşlarından bazılarının ortak estetiği yer alıyor.
Bu sanatçıların özelliklerinin bir karışımını yaratmak için yapay zeka modelleri beş yaratıcının eserleri üzerinde eğitilerek Michelangelo’nun kontrapostosu, Rodin’in kas yapısı, Kollwitz’in natüralizmi, Kotaro’nun hareketi ve Savage’ın cesareti bir araya getirildi.
Basitçe ifade etmek gerekirse, Sandvik’teki mühendisler, görüntü generator’ları Stable Diffusion, DALL-E ve Midjourney’i kullanarak tekrar tekrar taslaklar oluşturmadan önce teknolojinin her bir heykeltıraşın son beş yüzyıldaki eserlerinin “en çok arzu edilen özelliklerini” seçmesine izin verdi.
Ve sonuçta ortaya çıkan, küre benzeri bir nesneyi tutan, belden aşağısı değişik şekillerden oluşan, gümüş giysili androjen bir figür. Proje daha sonra derinlik tahmin yazılımı kullanılarak 2 boyutlu bir renderdan 3 boyutlu bir heykele dönüştürüldü.
Buna ek olarak Sandvik, bir dizi dijital simülasyon aracılığıyla üretim süreçlerini denedi ve işi yapanların sanat eserini inşa etmek için başlangıçta gereken çelik miktarının yalnızca yarısını kullanmalarını sağladı. Nihai parça 9.000.000 poligon ve 17 ayrı çelik parçadan oluşuyor.
Daha da etkileyici olanı, yapımcılar gerçek heykelin orijinal 3D modelden yalnızca 0,0012 inç farklı olduğunu ve farklı parçalar arasındaki kesişimlerin “çıplak gözle neredeyse görünmez” olduğunu söyledi.
Heykele ilham veren heykeltıraşlar
Michelangelo’nun dinamik, dengesiz pozları (İtalya, 1475-1564)
Auguste Rodin’in kas yapısı ve yansıtıcılığı (Fransa, 1840-1917)
Alman Käthe Kollwitz’in dışavurumcu hissiyatı (1867-1945)
Kotaro Takamura tarafından sergilenen momentum ve kütleye odaklanma (Japonya, 1883-1956)
Augusta Savage’ın figürlerindeki meydan okuma (ABD, 1892-1962)
